De soefimuziek van het Syrische Wajd ensemble van Tarek Al Sayed brengt je in ongekende sacrale sferen. De diepte van hun muziek blijft me intrigeren. Harmonieus en schijnbaar geruisloos weeft het oudspel van Tarek Al Sayed zich door de gezangen van zijn collega heen. Er is iets aan de muziek van het Wajd ensemble dat altijd mysterieus blijft nazinderen. Ik wil er meer over weten en ga te rade bij de meester zelf. (Tarek introduceerde me eerder bij zijn goede vriend en schilder Ahmad Sheer). Het peervormig muziekinstrument met 12 snaren is de voorloper van de luit. In het Midden-Oosten is de oud wat de piano is in het Westen, begrijp ik van Tarek. De meeste oosterse muziek wordt eerst op oud

Over de rechten van Vlaamse vrouwen is al veel gezegd en geschreven. Wat maken vrouwen mee - die ook in in België leven - maar als vluchteling uit een ver land komen? Babs Mertens heeft zo'n vriendin. Het is vroeg in de ochtend. Slaperig zit ze op de metro op weg naar het werk. Twee te duchten tienerjongens kijken haar schalks aan. “Vanwaar ben je, schoonheid?”, vraagt één van hen. De schalksheid verstart als ze zegt dat ze uit Syrië komt. “Dat kan niet, Syrische vrouwen zijn niet mooi...”, klinkt het duidelijk ontgoocheld. Ze kijkt hen beiden recht in de ogen en draait dan zwijgzaam het hoofd weg. Bijbabbelend per Skype luister ik verbijsterd naar haar ochtendverhaal. "Ik neem het niet pers