Het was tijd om wortel te schieten, zei mijn vader. En ik wist dat hij gelijk had. Het is begin september, maandagavond halfacht. Door de Lokerse velden heen zoek ik me een weg naar wat in de volksmond de verre kapel genoemd wordt. Als ik het licht binnen zie branden, leg ik de auto even stil. Wat een bijzonder moment. Eindelijk is het zover. Hier bij valavond, op slechts enkele kilometers van huis, besef ik hoe zo dadelijk eeuwen van geschiedenis en traditie nieuw leven ingeblazen zullen worden. Het opzet van de avond is simpel, een psalmenwake in de Kruiskapel. Psalmen bidden, woord voor woord, één voor één, luidop. Zonder enige vorm van franje, enkel opgeluisterd door de stilte en het sam